4 mei Dodenherdenking

4 mei is dodenherdenking, al jaren en al net zoveel jaren herdenken we de slachtoffers van de 2e wereldoorlog en andere Nederlanders die bij oorlogen en vredesmissies zijn omgekomen.

Dat is wat het is, toch?

Twijfel, want moet ik weg blijven bij een discussie die geen discussie zou moeten zijn? (zie bovenstaande). Want voor mij is het geen enkele discussie, maar toch zijn is er weer een marginaal groepje die probeert de Nationale dodenherdenking te kapen, die in Den Haag een speciale herdenking houden onder de noemer ‘inclusieve’ dodenherdenking.
Het klinkt allemaal heel nobel enzo, maar zelf plaats ik het toch in hetzelfde rijtje als een demonstratie tegen Israël op 1e paasdag in Rotterdam. Een vorm van provocatie, wat mij betreft.

Is het handig om dit te zeggen? Waarschijnlijk niet, maar het is geen oordeel over wat er in het midden oosten gebeurt, het gaat om het momentum.

Twijfel, voor het eerst twijfel of ik zondag wel mee wil lopen met de stille tocht hier in Baarn, de stille tocht waar ik als jaren meeloop, waar ik mee opgevoed ben door mijn vader, waar ik mijn kinderen mee opgevoed heb en nu twijfel. Niet uit angst, maar vanwege het dubbele gevoel wat mij bekruipt, door een discussie wat geen discussie zou mogen zijn. Nu niet, nooit niet.

Opdat we nooit vergeten, waar 4 mei, onze Nationale dodenherdenking over gaat.