Columns Tino

Op deze pagina vindt je alle columns die geschreven zijn door Tino. In eerste instantie publiceer ik hier de columns welke geschreven zijn sinds februari 2024 (Lijst Schouten). Misschien plaats ik later nog eerder geschreven columns.

Maart 2025

Zaken doen…

Het was me het maandje wel weer en dat is op z’n Hollands gezegd een understatement. Over het interpellatie debat is genoeg gezegd en over de daarna ingediende motie van afkeuring eigenlijk ook wel. Al wilde sommige mij tot een uitspraak verleiden over het intro van Roy Bruin, maar dat was zijn intro en als je goed geluisterd hebt, dan had hij ook een punt. Maar, het was zijn intro en die van mij was vanuit andere invalshoek.
Er zal wel weer op gereageerd worden hieronder en dat is natuurlijk prima en zeker voor het algoritme en tja wat moet je anders als je eigen clubje al tijden niks communiceert.

Tja, en zo loopt de maand dan ook weer anders dan verwacht, want ging ik er nog vanuit dat tijdens de gewone cyclus er voldoende gemotiveerd gesproken was over een drietal moties die ik in wilde dienen, dan blijkt dat je er toch nog wel voor aan het werk moet. Het gaat namelijk niet vanzelf, wat dat betreft is het net zaken doen, het komt je niet aanwaaien zeg maar. Al is er wel een heel groot verschil, als je namelijk met het zaken doen elkaar de hand schud en de deal dus is gesloten, dan is dat wat het is en kan je daar vanop aan. In de politiek is niks zeker, want dat is het pas als de hamer is gevallen. Dat deze laatste zin gewoongoed is binnen de politiek is als je het goed beschouwd een triest constatering, want strikt genomen houdt dat in, dat je niemand op z’n woord kan geloven. Dat bleek ook deze maand maar weer, want niet voor het eerst werd een eerdere toezegging zonder veel argumentatie teniet gedaan en hoewel dit dus niet voor het eerst was, went het nooit, althans bij mij niet. Bij mij is nog steeds een man een man, een woord een woord. Zo doe ik het liefst zaken, in het werkzame leven, maar ook in de politiek. Dat daar soms daarna iets op papier moet, dat is wat mij betreft een formaliteit, want ik heb tenslotte het woord gekregen en dat zou moeten volstaan.

Hoe anders is het in de politiek, waar valsheid en achterbaks niet ongewoon zijn, waar men het een predikt en het ander doet, maar dat dan wel bij voorkeur achter gesloten deuren. Waar men “we moeten lief zijn voor elkaar” roept al dan niet via een rapport van een extern adviseur, maar waar diezelfde mensen het tegenovergestelde doen, maar dan nooit in de openheid, want daar zijn de ze joviale jongen, maar er komt een dag dat ook zij er niet meer toe doen en dan blijft er bitter weinig over als je niet voor je principes gestaan hebt. Dan is het slecht zaken doen.

Natuurlijk denk ik er weleens over na of al mijn “principiële” actie nou zo handig zijn, of staat dat juist het zaken doen in de toekomst in de weg? Maar, moet je dan dat gene waarvan jij denkt dat het het juiste is verloochenen, omdat je later misschien nog iets voor elkaar wil krijgen? Hoever ga je, of hou je vast aan de gedachte dat het altijd om de inhoud moet gaan en nooit om de persoon. Steun je de motie omdat deze gewoon inhoudelijk goed is, of steun je niet omdat je de indiener een eikel vindt? Voor mij is de afweging altijd de inhoud geweest en daar heb ik geen rapport voor nodig.

Ik wens jullie prettige zaken…

Februari 2025

Het leek een rustige maand te worden…

In de politiek gaat het vaak niet zoals je van te voren bedacht hebt, dat is niet alleen landelijk zo, maar zeker ook lokaal. Sinds ik zelfstandig opereer, kies ik er soms voor om ergens niet bij aanwezig te zijn. Dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat ik me niet in tweeen kan splitsen, maar vooral ook met prioriteiten. Zo sloeg ik deze maand de informatie vergadering over, omdat de agenda dusdanig was, dat er weinig te informeren viel. Hierdoor kan ik wat extra tijd besteden aan andere zaken, zoals de winkels, maar zeker ook privé. Maak je geen zorgen, ik kies deze momenten zorgvuldig en als het nodig is, ben ik er natuurlijk.

Door het missen van zo’n vergadering mis je ook wel eens de zogenaamde vibe, want die moet intens geweest zijn, zo leerde we aan paar dagen later toen de politieke bom barste en Mylou uit VoorBaarn stapte. Was het voor mij echt verrassend? Nee, iedereen kon dit wel zien aankomen, want steeds verder gingen de standpunten van de fractie van VoorBaarn af staan van dat gene waar Mylou voor staat. Je zou het steeds linkser kunnen noemen en die worsteling op de “gewone” dossiers was zichtbaar in de raadszaal. Met het dossier de Speeldoos was het overduidelijk en dat is uiteindelijk ook het gene wat de bom heeft doen barsten. Het is schrijnend dat alles en iedereen weer naar de “weglopers” wijst, maar daarbij vergeet dat als er 1 vinger naar een ander wijst er nog altijd 4 naar jezelf wijzen. Heel veel ga ik er niet over zeggen, want een jaar na dato dat ik vertrok zijn er die nog steeds niet tegen me praten. Het is wat het is.

Deze nieuwe werkelijkheid geeft natuurlijk ook een bijzondere dynamiek in de raad en dat is op zichzelf niet erg natuurlijk, want het komt nu eigenlijk echt neer op de inhoud. Klopt het niet of is het voorstel te mager, dan ben je als college aan de beurt, want dan haalt het voorstel het waarschijnlijk niet. Sterker nog, als ik de motie Poorthuis deze maand had ingebracht, dan was deze waarschijnlijk wel aangenomen. Het kan verkeren. Aan de andere kant, als het raadsvoorstel goed is, dan zal het ook aangenomen worden.

Het aanstellen van een onafhankelijk adviseur vind ik persoonlijk een zwaktebod, wat wil je er mee bereiken? Mogen wij als oppositie straks tekenen bij het kruisje, wil je een soort applausmachine creëren, of is er een specifieke partij voor ogen en is de rest poppenkast voor de bühne? We gaan het allemaal zien, eerst maar eens het gesprek aangaan en dan verder. Het college zal er voor moeten werken en volgens eigen zeggen werken ze al zo hard. Maar ja voor ongepaste arrogantie is in ieder geval geen plaats meer.

Ach, ik zal er de vlag niet voor hijsen, maar die krijgt straks wel een plekje in de raadszaal. Mijn inmiddels beroemde vlaggenmotie heeft het uiteindelijk gehaald en dus wordt op korte termijn, maar in ieder geval nadat de raadszaal iets aangepast wordt zowel de Nederlandse als ook de Baarnse vlag geplaatst. Is dit dan mijn politieke hoogtepunt? Nee, en ik besef me terdege dat dit niet het allerbelangrijkste is, maar ik ben er blij mee dat deze motie het gehaald heeft en eigenlijk is het belachelijk dat er een motie voor nodig is.

Het Baarnse politieke landschap is weer veranderd, maar net zoals de vorige keren blijf ik gewoon mijn werk doen. Zoals jullie alweer 11 jaar van mij gewend zijn en dat betekend mij inzetten voor Baarn op vele onderwerpen, hoe groot of klein ook en daarbij blijf ik jullie informeren over het wel en wee van politiek Baarn.

Januari 2025

Niks meer te winnen…

Het is eigenlijk best bijzonder, vaak gaat politiek over winnen of verliezen en dan niet alleen bij de verkiezingen. Juist tijdens de lopende periode is dat het geval, want als je een motie binnenhaalt, dan win je, maar wordt deze weggestemd dan verlies je dus. Eigenlijk is dat best raar, want de winst zou niet bij de persoon, of de fractie, of de coalitie moeten liggen, maar bij Baarn.
Dat laatste wordt nog wel eens vergeten, maar is ook weer afhankelijk van waar men zich in de tijd bevindt en daar bedoel ik mee of er verkiezingen aankomen of niet. Dat laatste maakt nogal verschil blijkt elke keer weer.

Tja en als dan over een goed jaar de gemeenteraadsverkiezingen weer op de agenda staan, dan wordt er nu al voorgesorteerd. Hoe gaan we om met de andere partijen, wie gunnen we wat en wie gunnen we niks. Want, als je denkt dat het altijd over de inhoud gaat, dan moet ik je helaas teleurstellen, dat is namelijk zeker niet het geval. Als je daar bij optelt dat het soms ook nog persoonlijk gemaakt wordt, dan weet je dat niet iedereen daar zit om het beste voor Baarn te doen. Waar dan wel voor, Joost mag het weten.

Naar mate de verkiezingen dichterbij komen, zal dit fenomeen meer de kop op steken en als sommige angstig zijn voor wat anderen gaan doen, dan kan het soms ook zo maar vals worden. Dat laatste meestal vooral achter je rug en nooit in je gezicht, die ballen hebben ze meestal niet. Ik word er inmiddels niet meer warm of koud van, tenslotte heb ik niks meer te winnen.

Al sinds mijn eerste stappen in de lokale politiek ben ik mezelf, probeer onder andere via diverse berichten op social media en op mijn website Baarnaars mee te nemen in mijn gedachten en afwegingen. Daar ben ik altijd heel open en transparant in geweest en altijd bereid om dingen uit te leggen. Juist die openheid is belangrijk, heb je die niet? begin dan nooit meer over dat je dingen wil veranderen in de politiek, want dan doe je simpel weg niet wat je zegt.
Ik gaf en geef mijn mening en als een raadsvoorstel naar mijn idee niet klopt, of beter kan dan zeg ik dat en als het moet dan roep ik dat. Onomwonden en zonder terughoudendheid, toen, daarna, en nu, daarin ben ik sinds 2013 niet veranderd en zal ik ook niet doen.

Als mensen denken dat ik nog steeds een bewijsdrang heb, dan is dat maar zo. Zoals gezegd, ik heb niks meer te winnen, als ik een miljoen wil besparen doe ik dat niet voor mezelf, wordt ik er geen euro beter van, maar ook niet slechter. Dan doe ik dat voor het mooie dorp wat Baarn heet, zodat we nog een paar centen overhouden voor andere belangrijke zaken, maar constateer ik dat  het motto “een goed idee is een goed idee en het maakt niet uit waar het vandaan komt” helaas niet voor iedereen geldt.

Ik heb niks meer te winnen, maar blijf doen waar ik voor gekozen ben, namelijk het beste voor Baarn doen.

Ik heb niks meer te winnen… Of?

December 2024

Wat een jaar…

Het ligt natuurlijk voor de hand, dat ik mijn maandelijkse column volledig wijd aan het debacle van gisterenavond. Waar tijdens de raadsvergadering besloten is in tegenstelling van de motie van februari 2023 om de bibliotheek toch uit het centrum te plaatsen. Ik kan hier inderdaad mijn hele column vol over schrijven, over de teleurstelling dat mijn oude partij VoorBaarn een verkiezingsbelofte in de prullenbak gooit. Of het verdriet dat mede oprichter Bram van Ommen zijn (ere) lidmaatschap van de partij heeft ingeleverd. Maar, het zou dan een hele zure column worden, die geen recht doet aan de laatste column van het jaar 2024, want traditiegetrouw blik ik dan terug naar het hele jaar en niet slechts een maand.

Wat was het een bijzonder jaar, zowel privé, zakelijk als ook politiek is er een hele hoop gebeurd.

Na bijna 7 jaar hard werken, heel veel uren maken en vooral ook veel energie steken in de in 2017 door mij, Edwin, Bram en Cock opgerichte partij VoorBaarn, kwam er in februari van dit jaar een breuk. Wat leidde tot het feit dat ik zelfstandig verder ging en afscheid nam van mijn “kindje” Ziel en zaligheid heb ik er in gestoken, soms meer dan misschien wel gezond is. Maar, de samenwerking met de fractie, maar ook met de coalitie viel mij steeds zwaarder. Er werden andere agenda’s gehanteerd en ik kreeg er geen energie meer van. Een zwaar, maar weloverwogen besluit, waar ik vandaag de dag nog steeds achter sta. Inmiddels 10 maanden verder en wordt er weer met de oud collega’s gesproken, terwijl er ook zijn die nog steeds niks tegen mij zeggen. Ach het is wat het is en we wachten maar weer af hoe het gaat na deze maand.

Een afscheid is in dit geval ook een nieuw begin, en dat is het ook geworden met Lijst Schouten. Met vernieuwde energie, goede moed en weer plezier doe ik nu het raadswerk in mijn eentje en dat bevalt erg goed. Maar, als ik zeg in mijn eentje doe ik Edwin tekort, want nog steeds staat hij mij bij, kan ik met hem sparren en praten zeer regelmatig over de Baarnse politiek. Maar, het is meer dan dat, hij is er voor me wanneer ik dat nodig heb, niet omdat ik er om vraag, maar omdat hij dat aanvoelt en dat is helaas niet altijd ook andersom, die antenne is bij mij wat minder ontwikkeld. Dus een oprecht dank je wel voor je vriendschap en raad en daad!

Als ik het over afscheid heb, dan moet ik het natuurlijk ook over het overlijden van mijn vader hebben. Hij overleed op 17 april dit jaar en ik denk nog regelmatig aan hem. Juist van hem heb ik het discussiëren geleerd, vooral omdat we het politiek gezien nooit of zelden eens waren. Alleen lokaal waren we het de laatste jaren wel eens en hij vond het prachtig dat ik in de politiek zit, want hij was ook actief geweest bij de jongerenvereniging van het toenmalige KVP. Waar hij niet tegen kon was al er richting mij op de man werd gespeeld zonder enige inhoud, dan werd hij fel, maar vooral hij sliep er een nacht slecht van totdat hij mij gesproken had. Gek genoeg mis ik hem en wie mij kent, weet waarom ik het op deze manier zeg.

Dit jaar kenmerkt zich ook door het feit ik deze maand alles officieel is geregeld en ondertekend voor wat betreft het mede-eigenaarschap van Schmidt-Koelewijn en Brandsma Soest. Dat is een zware bevalling geweest en heeft de nodige stress veroorzaakt, maar het eindresultaat is ontzettend mooi en goed. Daar ben ik ongelofelijk trots op, ooit als 19 jarig jochie begonnen in de verfbranche (bij Brandsma overigens) en nu mede-eigenaar van maar liefst 3 verfwinkels.

Zomaar een drietal hele bijzondere momenten van het afgelopen jaar, politiek, zakelijk en privé lopen bij mij altijd door elkaar en vergt veel schakelen, bijsturen en natuurlijk ook prioriteiten stellen. Ja, het kost tijd, het is hard werken, maar altijd met volle overtuiging.
Met als rode draad en rots in de branding, mijn eigen Annemarie, zonder haar zou ik het allemaal niet redden, op geen van de genoemde drie vlakken. Dit jaar alweer 20 jaar getrouwd. Zoals ik al zei, het was een bijzonder jaar!

Ik wil jullie als lezers en/of volgers van mij of Lijst Schouten heel hartelijk danken voor alle steun die ik mocht ervaren dit jaar, en ook daarvoor.

Natuurlijk wens ik jullie Barinezen en Baarnaars hele fijne kerstdagen en een heel goed 2025!
Ook ik ga even ontspannen, maar zal vast van me laten horen als ik het weer eens niet laten kan, want reces is geen vakantie.

November 2024

Clientisme…

Als lokaal politicus die ook nog eens geboren en getogen is in ons prachtige Baarn kent natuurlijk veel mensen, tel daar bij op dat je ook nog een bekende winkel hebt in Baarn en je weet dat je heel veel mensen spreekt.

Inwoners van Baarn die mij weten te vinden, vaak met persoonlijke problemen die henzelf of directe omgeving aangaan, maar soms ook omdat ze de politiek of de gemeente niet snappen en dan vragen ze een stukje uitleg. Hoe ze het aan moeten pakken, of waarom een procedure loopt zoals die loopt. Niet zelden stuur ik de desbetreffende door naar het gemeentehuis, geef ze het juiste mail adres door, of telefoonnummer. Dat vind ik als volksvertegenwoordiger 1 van mijn taken, want als je kan helpen waarom niet. Sommige noemen dit clientisme en dat is in de politiek een besmet woord.

Het komt natuurlijk ook voor dat de problemen van een ander je ook echt raken, want je snapt dat het vervelend kan zijn als je ruim 30jarige kind nog thuis woont, omdat er geen woonruimte te vinden is. Je begrijpt dat als je ruim 4 maanden moet wachten op de juiste vergunning voor je aanbouw en je het gevoel hebt letterlijk tegen een muur te lopen. Ik kan begrip opbrengen voor de ondernemer die graag een leuk tentje wil beginnen in een leegstaand pand in de Laanstraat, maar de benodigde vergunning niet krijgt omdat eerst de aanvraag kwijt was en er later een drogreden aangevoerd wordt voor de extra vertraging. Voor al deze zaken kijk ik of ik iets kan betekenen, en stuur eens appje of een mailtje om te kijken of er beweging in te krijgen is. Ook dat noemt men soms clientisme.

Uiteraard heb je soms ook zaken die met mij worden besproken en me echt aan het hart gaan, zoals het moment dat FrontaalKunst bij mij was en zijn zorg uit te spreken over het naderend vertrek uit het Poorthuis. Dat daarbij emotie komt kijken snap ik helemaal en om eerlijk te zijn, ook ik zit met een brok in mijn keel te luisteren naar deze noodkreet. Ik probeer er daarna alles aan te doen om het tij te keren en het college tot een ander inzicht te brengen. Wat uiteindelijk resulteert in het opstellen en indienen van een motie om het Poorthuis voorlopig open te houden. Dat anderen dit dan kil, zakelijk en plastisch benaderen snap ik dan niks van, zeker niet als ze eerder de steun hebben toegezegd. Ik wil gewoon helpen, en ook dit noemt men clientisme.

Of ik nou van clientisme wordt beticht of populisme wordt verweten, het interesseert me eigenlijk niet. Want, ik ben niet de lokale politiek ingegaan om vriendjes te maken, of om andere de maat te nemen, maar om Baarn een stukje verder te helpen en Baarn, dat zijn jullie als inwoner of als ondernemer. Jullie maken Baarn tot wat het is en daar mag je best voor opkomen, noem het zoals je wilt, ik noem het helpen.

Oktober 2024

Een productieve maand…

Dat het een bijzondere raadscyclus zou worden, was vooraf wel duidelijk. Want, als je al even meeloopt heb je inmiddels het hoofdpijndossier dé Wintertuin al een paar keer voorbij zien komen en ook deze keer stond deze parel weer op de agenda. Voordat er een verkeerd beeld ontstaat, ik koester erfgoed, ik verzamel niet voor niets Baarnsche ansichten, waar veelal statige villa’s staan, of bijzondere gebouwen. Niet zelden zijn deze inmiddels gesloopt en hebben we alleen het plaatje nog. Dat mag natuurlijk nooit met de Wintertuin gebeuren, laat dat helder zijn. Maar, er zijn verschillende manieren om dat te borgen en daar hoef je niet persé in de college polonaise mee te lopen. Zeker niet als je inmiddels de ene na de andere opties te horen krijgt die hetzelfde effect hebben. Maar, de Wintertuin moet nog even wachten op besluitvorming, want volgende maand of later komt deze voor behandeling terug naar de raad. Gisteren was het voorstel simpelweg nog niet rijp voor besluitvorming.

Dat bovenstaande de gemoederen flink bezig hield was ook duidelijk, de spanning was voelbaar en als de voorzitter van GroenLinks op de publieke tribune zit, dan weet je het wel. Maar, er was natuurlijk meer dan de Wintertuin, naast de begroting, hoofdlijnen omgevingsvisie en nog meer. Ik werd er deze maand niet erg enthousiast van en dat heb ik in de diverse vergaderingen laten weten. Dat men dat vervelend vindt, leg ik graag naast me neer, ik ben nou eenmaal geen lid van de applausmachine. Sowieso vlogen de verwijten soms over tafel, want in tegenstelling tot de redder des vaderlands CDA, was de oppositie niet constructief en kwamen niet met ideeën, of moties, etc. Waaruit ik ook begreep dat deze en gene gebeld zijn, om hulp te vragen of om de druk op uit te oefenen, want nog niet zo ervaren. Het politieke spel werd in optima forma gespeeld en dat is niet altijd even fraai.

Door al dat gedoe vergeet men nog wel eens de actualiteit, want zo was er een heus huurtoeslagen “schandaal” in Baarn, waardoor door een fout van de verhuurder mensen soms of te veel, of te weinig huurtoeslag ontvingen en dat kan gevolgen hebben, het teveel ontvangen geld is op, of er is te weinig geld ontvangen waardoor de huur niet betaald kan worden. Een typisch PvdA onderwerp zou je zeggen, maar die bleven erg stil, kan met bovenstaande te maken hebben, of te druk met het eigen ego. Hoe dan ook, ik kreeg hier ook berichten over vanuit de Baarnse samenleving en die neem je serieus. Daarom en omdat het aan de andere kant van het spectrum stil bleef, zelf maar mondelinge vragen gesteld hierover. Er moet tenslotte wel gewoon gewerkt worden.

Het was sowieso een productieve maand voor mij, want ook mondelinge vragen gesteld over het AZC hier in Baarn (zie eerder bericht), maar ook raadstukken inhoudelijk behandeld, meegedacht over moties, aanvullende vragen naar aanleiding van de beantwoording van mijn schriftelijke vragen en als klap op de vuurpijl en eigen motie over de eerder af geserveerde reclamemast. Die motie heeft het trouwens ruim gehaald en als alles goed gaat levert dat een mooie duit op voor de Baarnse sport.

Dat deze maand het echt niet alleen maar zakelijk inhoudelijk was, bleek ook maar weer. Want, iemand sterkte wensen, wat misschien buiten de orde van de vergadering is, was voor mij een vanzelfsprekendheid. Oude bekenden van een stukje advies voorzien is voor mij logisch. Helpen om een motie er door te krijgen, tegenover een ervaren wethouder, niet meer dan normaal. Maar, ook oprecht boos worden als een wethouder met flauwekul argumenten komt, of weinig menselijkheid laat zien. Dat past ook bij mij, want als ik iets niet heb is het een pokerface en dat is maar goed ook. Zo is zonder iets te zeggen volstrekt duidelijk hoe ik er in sta. Geen poppenkast, geen spelletjes, geen toneelspeel.

Het was een productieve maand en ik heb me nog vermaakt ook…

September 2024

Verschuilen…

De afgelopen maand zijn we begonnen met een nieuw vergader model en daar valt nog best iets op aan te merken. Twee zaken die mij erg aanspreken zijn, de mogelijkheid tot inspraak van inwoners en/of ondernemers over een onderwerp wat niet op de agenda staat. Wat mij betreft kan inspraak namelijk niet genoeg gebeuren, want wat kan er op tegen zijn dat je live hoort wat er speelt in ons mooie Baarn? Of dat nou klein leed zoals de Wilhelminavijver is, of grote dossiers zoals Paleis Soestdijk. Wat het in dit geval wel wat ingewikkeld maakte, was dat de inspraak richting de gemeenteraad is, en het beweerde dus niet getoetst kan of mag worden bij het college. Die zich overigens ook niet de volgende dag geroepen voelde om even contact te zoeken met de inspreker(s). Ik vond deze vorm van inspraak in ieder geval verfrissend en nu nog regelen dat wij het college minstens om een reactie kunnen vragen, dan kunnen ze zich niet verschuilen dat dat niet binnen de orde van de vergadering past.

Het andere wat mij zeer aanspreekt is het “hoofdelijk” stemmen. Ieder gemeenteraadslid moet nu zelf het knopje Voor of Tegen indrukken en dus is voor iedereen zichtbaar wat je gestemd hebt. Verschuilen achter de fractie kan niet meer, het is (zoals het hoort) jou stem en dus maak je je eigen afwegingen. Gelijk was al te zien dat er verdeeld werd gestemd bij een voorstel, dan heb je toch iets uit te leggen, aan je achterban, jouw fractie, of de coalitiegenoten. Maar, als het goed is, kan je dat ook, je zit er tenslotte zonder last of ruggenspraak en bent in persoon gekozen. Dat wordt in de toekomst nog wel een dingetje denk ik, want als je telkens anders stemt dan de fractie is dat nu in ieder geval voor iedereen zichtbaar. Waar je voorheen het vermoeden wel had, krijg je dit nu snel bevestigd hoe het staat met het “samen” in een fractie.

Dat is nu mijn grote voordeel, ik hoef maar kan me ook met geen mogelijkheid meer ergens achter verschuilen. Het is mijn mening, mijn interpretatie en het zijn mijn woorden die ik uitspreek en niet de tekst van een ander die niet bij mij past. Dus simpel gesteld mijn verantwoordelijkheid, mijn politieke, maar vaak ook persoonlijke opvatting. Altijd op persoonlijke titel dus. Al heb ik me nooit ergens achter verscholen, niet dat ik daar behoefte aan had, maar toch.

Dat heb ik dan ook tegen een besloten bijeenkomst in algemene zin, en zeker als het grote en voor Baarn belangrijke onderwerpen zijn zoals Paleis Soestdijk. Door die beslotenheid kan je eigenlijk nooit meer eerlijk zijn, want als je iets gevraagd word, wat ga je dan zeggen “ik weet het niet” dat is niet zo want je hebt het gehoord, maar je kan er niks mee. Al kan het wel handig zijn voor sommige om zich te verschuilen achter die beslotenheid. Als dan e.e.a. ook nog geanonimiseerd wordt opgeschreven, met andere woorden je hebt geen idee wie wat heeft gezegd. Dat maakt dan zo’n reflectie document ook compleet zinloos. Maar, je kan je wel lekker verschuilen achter die anonimiteit en je hoeft geen uitleg te geven.

Nee, verschuilen is niet mijn ding, geef gewoon je mening, zeg wat je denkt, leg uit waarom je iets gedaan of gestemd hebt, maar verschuil je niet. Ook niet als je toevallig misschien iemand een vervelend gevoeld geeft daarmee of niet zijn of haar mening verkondigd. Dat is soms wat het is!

Wees jezelf, overal dus ook in de gemeenteraad

Juni / Juli 2024

Onafhankelijk en strijdbaar…

Het eerste halfjaar als onafhankelijk raadslid Schouten zitten er op en het is alweer reces. Waar ik normaal gesproken echt toe was aan rust, lijkt de energie nu nog steeds vol aanwezig te zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik heb enorm veel zin in de vakantie met de familie, maar het is dit jaar toch anders. Ik heb er eigenlijk nog wel zin in.

Natuurlijk is er het afgelopen jaar vele gebeurd, zowel privé, zakelijk en zeker ook politiek. Maar, het is de nieuwe werkelijkheid en deal er mee, maar vooral blijf er niet in hangen. Daar heeft niemand wat aan, ook Baarn niet.

Afgelopen maand waren de algemene beschouwingen en ongemerkt denk ik dan vaak aan Tinus, vooral omdat ik ooit mijn eerste algemene beschouwingen namens de LTS deed in 2014 en dan ook nog als steunfractielid. Maar, ik merk ook steeds meer dat ik zijn vrijheid van denken ambieer en eigenlijk steeds vaker voel als onafhankelijk raadslid. Want, plat gezegd ik hoef met niemand meer rekening te houden, hoef zeker niet allemans vriendje te zijn en heb straks in 2026 niks te verliezen. Of…?

Nu een half jaar onafhankelijk opererend als Lijst Schouten, kan ik wel concluderen dat het beoogde doel terug naar de basis is gelukt. Die basis is altijd het fundament geweest onder mijn politieke stappen, namelijk wat vind ik er persoonlijk van, is het goed voor Baarn, klopt het feitelijk en is het realistisch? Het andere aspect van die genoemde basis is, plezier in wat je doet en waar je geen plezier aan beleefd, niet doen!
Het plezier is terug en het gedachte goed onveranderd en dat kan ik nu weer volledig uitdragen.

Deze maand laat ook zien dat ik de basisgedachten die ik 8 jaar lang heb uitgedragen niet goed heb overgedragen aan mijn opvolgers, want ineens is een windmolen bespreekbaar, doet de Nationale vlag er niet toe, wordt 11,8 miljoen euro voor de Speeldoos met een pennenstreek goedgekeurd, is de bibliotheek in het centrum ook niet meer zo belangrijk en gaan we lekker een inclusief en heel divers feestje vieren als de stad Baarn 675 jaar bestaat. De coalitie is een stuk linkser geworden. Het kan verkeren blijkbaar.

Er is wel meer veranderd de laatste 10 jaar, de politiek is milder geworden, de persoonlijkheden in de raad wat minder en de politieke mores soms ver te zoeken. Waar je vroeger van het onderwerp van een ander afbleef, lijkt dat nu anders te zijn. Waar je vroeger ook een motie steunde, omdat jij steun kreeg voor jouw motie, lijkt dat nu anders te zijn. Waar je vroeger niet reageerde op elkaars berichten op social media, lijkt dat nu anders te zijn. Voor het college is het allemaal wat makkelijker geworden met een oppositieleider die vooral een vermanend vingertje opsteekt, maar nooit doorbijt en zeker niet met een oplossing komt. Tja en om nou als eenling de oppositie te leiden? Alhoewel, het meeste geluid komt op dit moment toch echt van de eenmansfracties.

Als eenpitter ben je zeker niet vleugellam, of zit je er voor spek en bonen bij. Het tegendeel is waar, want met maar liefst 5 moties op zak ging ik deze maand de vergadering in. Om uiteindelijk met 2 unaniem aangenomen moties en 1 aangenomen motie (12-7) ben ik best tevreden. Ja dat is wat zuinigjes, want 3 vd 5 is toch prima zou je zeggen, zo werd ook gesteld bij de borrel na afloop, maar zo eenvoudig ligt dat bij mij niet. Natuurlijk, het meest en belangrijkste is binnengehaald, maar ik had die andere 2 ook willen hebben, anders dien ik ze niet in.

De motie over de turnhal ben ik eigenlijk best trots op, want als eenmansfractie zocht ik een andere eenmansfractie in Soest op en hebben we samen gewerkt aan een motie en alles uit de kast gehaald voor een goed resultaat. Dat is gelukt en dat is misschien wel een understatement, want als je zowel in Soest, als ook in Baarn deze motie unaniem binnengesleept wordt, mag die trots ook wel. Vergis je niet, zo’n motie haal je niet zomaar binnen, daar moet je hard aan werken. Contact met de verenigingen, de pers, zoals gezegd Soest, collega raadsleden, etc. etc. Dat redt je niet met slechts een telefoontje in de middag voor de vergadering.

Ik krijg er weer enorm energie van en dit is waarom ik de politiek in ben gegaan. Het nastreven van jouw idealen, het plezier hebben in wat je doet en hard werken voor een beter Baarn!

Maar, nu eerst even vakantie en dat noemen we in de politiek dan reces.

Ik wens jullie allemaal een goede vakantie, geniet van elkaar en kom lekker tot rust.
Tot snel, want stil zitten twee maanden zit niet in mijn aard, dus jullie horen snel weer van me.

Tino Schouten

Mei 2024

Hoofdlijnen of details…

Voorop gesteld dat ik ook deze maand een tweetal raadsvergaderingen aan mij voorbij moest laten gaan. Dit ivm een hardnekkige wondroos, waarvoor ik uiteindelijk zelfs 4 dagen in het ziekenhuis gelegen heb. Heel vervelend, maar natuurlijk gaat gezondheid voor, zelfs als het Baarn betreft. Ik zal jullie niet verder lastig vallen met mijn persoonlijke sores, want dat heb ik de afgelopen twee maanden voldoende gedaan.

Bovenstaande houdt in, dat ik alleen de informatie raad heb meegemaakt, dus veel over hoe het nu gaat in de raad kan ik niet echt vertellen, hoewel ik heb natuurlijk de raadsvergaderingen wel gekeken, zo gek ben ik dan ook nog wel.

Afgelopen maand was het niet een erg volle agenda, zeg maar gerust erg leeg, wat resulteerde in twee in recordtempo afgehandelde raadsvergaderingen. De informatieraad duurt dan over het algemeen wat langer, want daar worden meestal toch de meest gedetailleerde vragen gesteld en staan alle ontvangen raadsinformatiebrieven ook op de agenda.

Maar ja, de eeuwige discussie is natuurlijk, hoeveel detail wil je weten, het verschil tussen handig om te weten en nodig om te weten. Vaak ga ik de details wat meer in, want ik wil weten waarover ik precies een besluit moet nemen. Andere denken daar vaak anders over, al is het soms ook hoe het politiek uitkomt. Dus een bandbreedte van tussen de € 80.000,- en € 90.000,- (zoals bij de Marimbaschool) en daarbij ook nog andere variabelen vind ik te veel en daar stel ik vragen over. Los van het feit wat ik van het initiatief vind, want dat juich ik van harte toe. Maar, 10.000 teveel uitgegeven, betekend dat dit niet ergens anders aan uitgegeven kan worden.

Of zoals bij de marktverordening, wat in tegenstelling tot wat sommige beweerde vooral over de regeltjes gaat en niet zozeer over waar de kraampjes staan, hoe belangrijk ook. Tja en als ik dan bij de criteria lees dat de gemeente peilt of de marktlieden wel aan goede doelen geven, waarvoor je dan ook nog punten krijgt die mede bepalen of je op de Baarnse markt mag staan, dan denk ik dat verordening een beetje doorgeschoten is. Daar vind ik dan iets van, maar meestal een roepende in de woestijn, want ach details.

Maar als de details ook kloppen weet je waar je over beslist en kom je later niet voor verrassingen te staan, het maakt het raadsvoorstel duidelijker.

Een dergelijke duidelijkheid mag je ook verwachten in moties, want ook daar zijn de details belangrijk. Want, vaak is de intentie wel helder, maar wat er precies bedoelt wordt niet en dus is een dergelijke motie niet uitvoerbaar en dan werkt het alleen maar vertragend. Dus wil je een kader stellen, blijf dan niet hangen in vaagheden, maar stel het kader dan ook. Nu resulteert bijvoorbeeld de motie over de Wintertuin vooral ruis en irritatie, los van het feit dat het college er niks mee kan.

Details doen er dus toe! Het maakt het raadswerk makkelijker en overzichtelijker, in ieder geval voor mij. Toch en niet om mezelf een calimero complex aan te praten, maar meestal worden slechts de hoofdlijnen opgemerkt en zijn de details niet interessant, of misschien eenvoudigweg te ingewikkeld.

Politiek hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn, want dat is het ook niet en als je je aan de besproken en niet besproken spelregels houdt dan komt het wel goed. Bijvoorbeeld een onderwerp van iemand blijft zijn of haar onderwerp, of als er iets persoonlijks meespeelt dan laat je het zeker aan de ander. Dat is de politieke mores en zo gaat het al jaren, maar daar lijkt nu inmiddels wat verandering in te komen en dat zet soms zaken onnodig op scherp en dat hoeft niet.

Volgende maand staat er in ieder geval voldoende op de agenda, zo leerde mij een blik op de agenda en toen ik de eerste bijlage opende volgde er een diepe zucht, de eerste 200+ pagina’s waren een feit. Daarbij opgeteld de algemene beschouwingen, de jaarstukken, de Speeldoos en nog een aantal belangrijke zaken, geeft in ieder geval geen ruimte voor nog meer.

Dus toch maar eerst de hoofdlijn bekijken en daarna de details in.

Groet,

Tino Schouten

April 2024

Een ander perspectief…

Vol goede moed, maar met in het achterhoofd de wetenschap dat het wel eens een bijzondere maand kon worden, startte ik deze maand aan de raadscyclus.

Er stonden tenslotte best wat interessante, maar vooral ook belangrijke zaken op de agenda. Zoals bijvoorbeeld de actualisatie plan maatschappelijk vastgoed, Indexering betaalbaar programma Baarnsche Zoom en Handelingsperspectief Buitengebied Regio Amersfoort. Punten die soms heel goed en simpel lijken, maar het eigenlijk niet zijn en wat mij betreft anders opgelost hadden kunnen worden. Zoals ik ook tijdens de debatraad aangegeven heb.

Maar,

Toen gebeurde het verwachtte toch nog onverwacht en overleed mijn vader na een kort ziekbed op 89 jarige leeftijd de 17e van deze maand, dan staat alles even stil en plaats je zaken in een ander perspectief. Hoewel mijn mening over de agendapunten natuurlijk niet anders geworden is, maar het is even niet belangrijk.

Gisteren was de uitvaart en dat was natuurlijk ook de reden van mijn afwezigheid, tijdens deze mooie dienst mocht ik de aanwezigen ook toespreken, maar eigenlijk waren mijn woorden aan mijn vader gericht. Waarvan ik een alinea hier graag aanhaal

“De discussies met jou, kan ik me levendig herinneren. Wat waren wij het oneens met elkaar. Jij aan linkerzijde, ik aan de rechter en wat vond ik het bijzonder dat jij als in mijn ogen rooie rakker, voor het paleis werkte.

Juist die discussies zijn mij bijgebleven, en soms gooide ik er een schepje boven op, om de discussie nog wat scherper te voeren en ik vermoed dat jij dat ook deed. Dergelijke discussies worden nu bij ons aan de keukentafel gevoerd, en ook dit geef ik dus weer door”

Waarom ik het hier deel? Omdat ik denk dat destijds diep in het bos, juist door deze soms scherpe discussies, mini debatjes is het zaadje is geplant, wat uiteindelijk is uitgemond in mijn politieke “carrière”. Wat ik ook van hem leerde is nooit iets voor waarheid aannemen, ook al gaat het tegen je eigen overtuiging in en luisteren naar wat de ander te zeggen heeft, al erger je groen en geel. Dat alles bij elkaar heeft mij misschien wel de politicus gemaakt die ik nu ben, of in ieder geval was.

Natuurlijk kan ik nog van alles beweren over de raadscyclus van deze maand en vind ik er ook van alles van, ook van de stemming van gisteravond, maar ik was er niet.

Heb ik met frisse tegenzin mijn positie in de agendacommissie opgegeven, omdat ik het vertrouwen miste tijdens het presidium (overleg fractievoorzitters) en het voor mij daarom geen zin had om te blijven zitten, maar ik was er niet.

Ik was er niet en door het overlijden van mijn vader zie ik de zaken van deze maand in een ander perspectief. Volgende maand zijn we er weer!

Rust zacht pa.

Ajuu

Tino Schouten

Maart 2024

Paastijd…

Het is vandaag goede vrijdag en zoals de meeste van jullie wel zullen weten, staan we dan stil bij de kruisiging van Jezus. Waarna enkele dagen later wij met pasen de wederopstanding vieren. De paastijd is een tijd van bezinning, van zelfreflectie, maar dus ook van hoop.

Een column beginnen met de zinnen hierboven is bijna vragen om moeilijkheden, maar op de een of andere manier zag ik tijdens mijn terugblik op de afgelopen maand bepaalde paralellen met de paastijd. En nee, ik mag dan misschien zelfverzekerd overkomen (wat zeker niet altijd zo is), maar ik voel me zeker geen verlosser, laat staan dat ik mezelf toedicht gekruisigd te zijn. Maar toch…

Waar laten we zeggen een twee maanden geleden nog diverse mensen “achter mij aanliepen”, kennen ze je tegenwoordig niet meer. Of zijn vergeten wat je voor hen gedaan hebt, soms persoonlijk, vaak in het algemeen, of voor het grotere geheel. Maar, als de macht verdwenen is, verlies je ook kracht. Althans zo lijkt het. Waar tot voor kort bepaalde inwoners, ondernemers, verenigingen de deur plat liepen, reageren ze nu niet eens meer op een appje. Verrassend? Nee, dit had ik wel ingeschat, maar ergens hoop je dat het niet zo is. Gelukkig is het merendeel anders en dat merk ik dagelijks.

Begrijp me niet verkeerd, want ik ben verre van zielig en sta nog steeds achter mijn besluit en misschien juist wel meer door deze constatering. Want, wat heb je aan iemand die 3x ontkend jou te kennen?

Gaat het dan nog om de inhoud, of is het ineens persoonlijk? Gaat het niet om het idee, of de denkrichting, maar gaat het er over of men jou een succesje gunt? Daar waar mijn credo altijd was en is, een goed idee is een goed idee, het maakt niet uit waar het vandaan komt, lijkt anders te zijn en dat is jammer, daar is vooral Baarn niet mee geholpen.

Maar, als het persoonlijk wordt, dan kan ik niet anders om dat ook af en toe te doen. Niet door iets af te schieten wat op zichzelf een prima plan is, maar wel scherp te zijn en blijven op inhoud en proces. Meer te claimen wat uit mijn koker komt, ook al is dat in het verleden. Want, als je het krediet niet krijgt moet je het zelf maar pakken.

Wat mij betreft geldt nog steeds de mores, dat als iemand (politiek) een onderwerp heeft, deze ook houdt zolang het gevoed blijft worden, maar als de andere partij hier of niet mee bekend is, of zich niet aan deze stil zwijgende afspraak houdt, dan staat mij ook niets in de weg. Claimen wat niet van jou is, lijkt misschien politiek scoren, maar is in feite een kus op de wang.

Tja, is het nou zo handig om als eenling, met dus beperkte macht een dergelijk column te schrijven? Waarschijnlijk niet, want de anderen worden wellicht scherper en gunnen je niks meer. De andere mogelijkheid is zwijgen en dat zit nou eenmaal niet in mijn systeem. De nieuwe verhoudingen zijn duidelijk, want als ook het college zich drukker maakt over een zinnetje en er een woordspelletje van maakt en zich niet druk maakt over de inhoudelijke kant van bijvoorbeeld een motie, dan is er nog een hoop te doen. Ook, of misschien juist wel als eenling.

De paastijd, is een tijd van bezinning, maar we vieren ook de lente, het nieuwe begin.

Ik wens jullie hele prettige paasdagen.

Tino Schouten

Februari 2024

Alleen, maar niet eenzaam…

Zo, het zit erop. Mijn eerste raadsvergadering cyclus als zelfstandig raadslid, onder de naam Lijst Schouten. Dat is natuurlijk best even wennen en gisteravond betrapte ik me erop, dat ik toch even in de wij-vorm ging spreken, maar het is nu ik en dus geen wij. Ach, als dat het ergste is, dan valt het nog wel mee.

Ik heb me voorgenomen om vooral vooruit te kijken en niet meer achterom, al wordt dat natuurlijk lastig als je een column schrijft over de raadsvergadering van de afgelopen maand, maar je begrijpt best wel wat ik bedoel.

Natuurlijk is het wennen als zelfstandig raadslid en vraag je je af, wat is de inbreng nog en belangrijker heb je als eenling nog invloed? Kan je het verschil nog maken? Ja, dat kan en dat is gisteren tijdens de besluitraad ook wel gebleken. Niet zelden bleek 1 stem doorslaggevend en dus ook die van mij kan het kwartje de andere kant op doen vallen.

De eerste vergadering was natuurlijk best even spannend, maar zoals altijd rug recht, schouders naar achter, borst vooruit en het nemen zoals het komt, iedereen een hand geven, wat kan je anders? Zo zit het in mijn systeem. Ik kan iedereen en dus ook mezelf recht in de ogen kijken, hoewel ik weet dat er achter mijn rug om anders wordt beweerd, maar daar ga ik me niet toe verlagen en is niet op mijn conto.

Een emotioneel moment was voor aanvang van de debatraad, waar tijdens het traditionele handen schudden voor de vergadering Muhammed Korkmaz en ik elkaar over de tafel heen even stevig omhelsde en hij mij in mijn oor fluisterde “bedankt voor alles en voor wat je me geleerd hebt” dat deed goed en emotioneerde natuurlijk ook. Dat zegt meer dan welke stap hij ook neemt, dat zegt veel.

Als laatste in de cyclus is de besluitraad en daar draait het natuurlijk om, want dan wordt er gestemd, over raadsvoorstellen vanuit het college, amendementen (wijziging in het raadsvoorstel vanuit 1 of meerdere fracties) moties (voorstellen behorende bij raadsvoorstellen) of moties vreemd aan de agenda (voorstellen die niet bij een van de raadsvoorstellen die op de agenda staan passen) en over dit alles mogen wij en ja dat is een voorrecht onze stem uitbrengen en zoals te doen gebruikelijk wordt een voorstel aangenomen bij meerderheid van stemmen.

Dat stemmen was gisteren dus regelmatig 10-9 of andersom 9-10, het verschil of een voorstel aangenomen is of niet. Dus letterlijk elke stem telt.

Het was heerlijk om weer vooral de inhoud in te gaan, zonder er over na te hoeven te denken wat de ander er van vindt. Soms terug te grijpen naar het verleden, om zodoende een juiste afweging te maken. Altijd op de inhoud en nooit op het sentiment, want het gaat niet om een individu of een ego, maar het gaat erom wat het best is voor ons mooie dorp Baarn. Dat houdt ook in, dat ik geen moties of amendementen ga steunen die wedijveren over welke het meest een open deur intrapt, zeker niet als de wethouder aannemelijk maakt dat deze motie of amendement overbodig is. Zelfs als het onroerend zaak belasting betreft.

Alleen, maar niet eenzaam. Zo voelde het deze maand, ook vanwege de vele begripvolle berichten die ik heb ontvangen en natuurlijk ook een enkele wat minder positieve, maar daar moet je als volwassen vent ook mee om gaan.

Ik heb het plezier in het raadswerk weer terug en het doet me goed dat velen van jullie mij nog weten te vinden, zoals altijd zal ik me vol overgave inzetten voor ons mooie Baarn. Op de inhoud dat dan weer wel.

Ach en dat sommige wat lastig kunnen dealen met de nieuwe situatie is een gegeven en waait ook wel weer over. Niet teveel achterom kijken, maar vooruit en gelukkig hoef ik niet over mijn schouder te kijken.

Tino Schouten