Crisis in de coalitie…

Normaal gesproken laat je een dergelijk artikel in de Baarnsche Courant voor wat het is, want je zou het kunnen kwalificeren als een interne kwestie. In mijn geval is dat misschien sowieso beter of anders gezegd chiquer om niet te reageren.

Maar, het artikel een paar keer gelezen te hebben lijkt het er haast op dat deze “crisis” mij in de schoenen wordt geschoven door de redacteur. Dat mag hij vinden, maar de argumenten zijn nogal mager. Want “Schouten is niet de man om compromissen te sluiten” is nogal kort door de bocht, want in de ruim 10 jaar dat ik nu in de Baarnse politiek zit, heb ik dit heel veel gedaan en met overtuiging. Je kan beter een klein stapje vooruit komen, dan geen enkele stap. Maar, er zijn natuurlijk momenten dat je duidelijk een grens moet trekken, je rug recht moet houden en moet doen waarom de kiezers jou gekozen hebben.

Ook de bewering dat mijn motie over het openhouden van het Poorthuis kansloos was, is niet juist want als iedereen had gedaan wat ze vooraf hadden toegezegd dan was de motie met een ruime meerderheid aangenomen. Het siert de dames van VoorBaarn juist dat zij wel hun rug recht hebben gehouden.

Is mij niks te verwijten? Dat valt te bezien, ik ben tenslotte de architect van deze coalitie en dat is achteraf niet de beste keuze geweest. Het is niet voor niks dat ik er uit ben gestapt, ergens moet je een grens trekken. Maar direct verantwoordelijk voor deze “crisis” dat voel ik me niet.

Ieder raadslid maakt namelijk zijn of haar eigen keuze, zonder last of ruggenspraak en als die keuze een andere is dan de jouwe heb je dat slechts de respecteren en accepteren, want ook daarom is ooit het dualisme geïntroduceerd. Hoe democratisch wil je het hebben?

Het is waarschijnlijk om meerdere redenen niet handig om dit te posten, maar ik kan nou eenmaal slecht op mijn tong bijten of op mijn handen blijven zitten.