Column maart 2024

Paastijd…

Het is vandaag goede vrijdag en zoals de meeste van jullie wel zullen weten, staan we dan stil bij de kruisiging van Jezus. Waarna enkele dagen later wij met pasen de wederopstanding vieren. De paastijd is een tijd van bezinning, van zelfreflectie, maar dus ook van hoop.

Een column beginnen met de zinnen hierboven is bijna vragen om moeilijkheden, maar op de een of andere manier zag ik tijdens mijn terugblik op de afgelopen maand bepaalde paralellen met de paastijd. En nee, ik mag dan misschien zelfverzekerd overkomen (wat zeker niet altijd zo is), maar ik voel me zeker geen verlosser, laat staan dat ik mezelf toedicht gekruisigd te zijn. Maar toch…

Waar laten we zeggen een twee maanden geleden nog diverse mensen “achter mij aanliepen”, kennen ze je tegenwoordig niet meer. Of zijn vergeten wat je voor hen gedaan hebt, soms persoonlijk, vaak in het algemeen, of voor het grotere geheel. Maar, als de macht verdwenen is, verlies je ook kracht. Althans zo lijkt het. Waar tot voor kort bepaalde inwoners, ondernemers, verenigingen de deur plat liepen, reageren ze nu niet eens meer op een appje. Verrassend? Nee, dit had ik wel ingeschat, maar ergens hoop je dat het niet zo is. Gelukkig is het merendeel anders en dat merk ik dagelijks.

Begrijp me niet verkeerd, want ik ben verre van zielig en sta nog steeds achter mijn besluit en misschien juist wel meer door deze constatering. Want, wat heb je aan iemand die 3x ontkend jou te kennen?

Gaat het dan nog om de inhoud, of is het ineens persoonlijk? Gaat het niet om het idee, of de denkrichting, maar gaat het er over of men jou een succesje gunt? Daar waar mijn credo altijd was en is, een goed idee is een goed idee, het maakt niet uit waar het vandaan komt, lijkt anders te zijn en dat is jammer, daar is vooral Baarn niet mee geholpen.

Maar, als het persoonlijk wordt, dan kan ik niet anders om dat ook af en toe te doen. Niet door iets af te schieten wat op zichzelf een prima plan is, maar wel scherp te zijn en blijven op inhoud en proces. Meer te claimen wat uit mijn koker komt, ook al is dat in het verleden. Want, als je het krediet niet krijgt moet je het zelf maar pakken.

Wat mij betreft geldt nog steeds de mores, dat als iemand (politiek) een onderwerp heeft, deze ook houdt zolang het gevoed blijft worden, maar als de andere partij hier of niet mee bekend is, of zich niet aan deze stil zwijgende afspraak houdt, dan staat mij ook niets in de weg. Claimen wat niet van jou is, lijkt misschien politiek scoren, maar is in feite een kus op de wang.

Tja, is het nou zo handig om als eenling, met dus beperkte macht een dergelijk column te schrijven? Waarschijnlijk niet, want de anderen worden wellicht scherper en gunnen je niks meer. De andere mogelijkheid is zwijgen en dat zit nou eenmaal niet in mijn systeem. De nieuwe verhoudingen zijn duidelijk, want als ook het college zich drukker maakt over een zinnetje en er een woordspelletje van maakt en zich niet druk maakt over de inhoudelijke kant van bijvoorbeeld een motie, dan is er nog een hoop te doen. Ook, of misschien juist wel als eenling.

De paastijd, is een tijd van bezinning, maar we vieren ook de lente, het nieuwe begin.

Ik wens jullie hele prettige paasdagen.

Tino Schouten