Inhoud…

Inhoud…

Het is weer het einde van de maand, de eerste maand van het nieuwe politieke jaar. Het nieuwe jaar, waar zelfs 2x gekozen kan worden. Natuurlijk volgende maand voor de 2e kamer, maar als klap op de vuurpijl in maart 2026 de gemeenteraadsverkiezingen.

Een nieuw politiek jaar, ik zou bijna zeggen laten we eerst dit jaar maar eens tot een goed einde brengen. Want, het nieuwe jaar is wederom turbulent begonnen. Dan doel ik natuurlijk op de definitieve scheuring van mijn oude partij VoorBaarn. Dit had wat mij betreft chiquer, maar vooral ook inhoudelijker gekund en dan komt bij mij het al oude “it takes two to tango” op. Nee, ik ga niet wijzen, want ben er ten slotte niet bij geweest, maar ik had wel gehoopt dat men als volwassen mensen het gesprek waren aangegaan, zonder hakken in het zand en zonder halsstarrig vasthouden aan bedachte paden. En mocht dat niet lukken, dan beide met opgeheven hoofd elkaar verlaten. Dat zou de lokale politiek goed hebben gedaan en er was minder gedoe en speculatie. Daarnaast voorkom je er mee dat politici die om het hardst “Fatsoen” roepen, staan te dansen op je graf, zelfs voordat je begraven bent.

De verkiezingen komen er aan en dan zou je denken dat het steeds meer om de inhoud zou gaan, maar niets is minder waar, het gaat tussen nu en maart 2026 om de poppetjes, om het gunnen, maar vooral ook het misgunnen. Maar, steeds minder om de inhoud dus. Dat tekende zich deze maand al af, want met bijvoorbeeld de Speeldoos liet de raad zien, geenszins te zoeken naar een oplossing, wil men ineens niet nog 10! dagen wachten op een aangekondigd plan van de Speeldoos zelf, maar de eigen zin doordrijven, onder het mom kijk mij eens constructief meedenken, terwijl eigenlijk de boel vertraagd wordt en gestuwd richting verkiezingen, want wel lekker en makkelijk scoren natuurlijk.

Het komt de sfeer in de raad niet ten goede, waar vroeger nog weleens ongeacht kleur voor elkaar opgekomen werd, is nu het credo meer, laat maar verzuipen met z’n grote bek. Gniffelend achter de tafel zittend, ziet men lijdzaam toe hoe er geen antwoord wordt gegeven op vragen en vinden de collega raadsleden het wel prima. Weer een krasje op de ander, dan kunnen zij lekker shinen. Ach, mij raakt het al niet meer, want het is deze raadsperiode meer regel dan uitzondering, daar helpt geen rapport van een oud burgemeester tegen.

Het gaat uiteindelijk om de macht, heb je die, dan heb je vrienden, wil je die, dan maak je vijanden, laat je die macht los, dan snapt niemand er meer iets van en doe je er niet meer toe.

Daarom ben ik blij dat ik voor een kleine vereniging nog m’n best kan doen, of voor die ene inwoner die worstelt met een zaak waar ze niet uitkomen. Daar doe ik het voor, niet voor dat pakketje schroot, met een dun laagje chroom.

Tino