Clientisme…

Als lokaal politicus die ook nog eens geboren en getogen is in ons prachtige Baarn kent natuurlijk veel mensen, tel daar bij op dat je ook nog een bekende winkel hebt in Baarn en je weet dat je heel veel mensen spreekt.

Inwoners van Baarn die mij weten te vinden, vaak met persoonlijke problemen die henzelf of directe omgeving aangaan, maar soms ook omdat ze de politiek of de gemeente niet snappen en dan vragen ze een stukje uitleg. Hoe ze het aan moeten pakken, of waarom een procedure loopt zoals die loopt. Niet zelden stuur ik de desbetreffende door naar het gemeentehuis, geef ze het juiste mail adres door, of telefoonnummer. Dat vind ik als volksvertegenwoordiger 1 van mijn taken, want als je kan helpen waarom niet. Sommige noemen dit clientisme en dat is in de politiek een besmet woord.

Het komt natuurlijk ook voor dat de problemen van een ander je ook echt raken, want je snapt dat het vervelend kan zijn als je ruim 30jarige kind nog thuis woont, omdat er geen woonruimte te vinden is. Je begrijpt dat als je ruim 4 maanden moet wachten op de juiste vergunning voor je aanbouw en je het gevoel hebt letterlijk tegen een muur te lopen. Ik kan begrip opbrengen voor de ondernemer die graag een leuk tentje wil beginnen in een leegstaand pand in de Laanstraat, maar de benodigde vergunning niet krijgt omdat eerst de aanvraag kwijt was en er later een drogreden aangevoerd wordt voor de extra vertraging. Voor al deze zaken kijk ik of ik iets kan betekenen, en stuur eens appje of een mailtje om te kijken of er beweging in te krijgen is. Ook dat noemt men soms clientisme.

Uiteraard heb je soms ook zaken die met mij worden besproken en me echt aan het hart gaan, zoals het moment dat FrontaalKunst bij mij was en zijn zorg uit te spreken over het naderend vertrek uit het Poorthuis. Dat daarbij emotie komt kijken snap ik helemaal en om eerlijk te zijn, ook ik zit met een brok in mijn keel te luisteren naar deze noodkreet. Ik probeer er daarna alles aan te doen om het tij te keren en het college tot een ander inzicht te brengen. Wat uiteindelijk resulteert in het opstellen en indienen van een motie om het Poorthuis voorlopig open te houden. Dat anderen dit dan kil, zakelijk en plastisch benaderen snap ik dan niks van, zeker niet als ze eerder de steun hebben toegezegd. Ik wil gewoon helpen, en ook dit noemt men clientisme.

Of ik nou van clientisme wordt beticht of populisme wordt verweten, het interesseert me eigenlijk niet. Want, ik ben niet de lokale politiek ingegaan om vriendjes te maken, of om andere de maat te nemen, maar om Baarn een stukje verder te helpen en Baarn, dat zijn jullie als inwoner of als ondernemer. Jullie maken Baarn tot wat het is en daar mag je best voor opkomen, noem het zoals je wilt, ik noem het helpen.

Tino Schouten